Soms denk je dat je de winter kunt verslaan.
Als het overdag 12 graden is. Als je je met je warme sjaal en dikke trui enigszins belachelijk voelt. Als je puffend je handschoenen uittrekt en vrolijk verder fietst, zonder een enkele gedachte aan winterhanden. Als de geraniums op het balkon opnieuw gaan bloeien, en als de lavendel al sinds september aan een stuk door zijn paarse bloemetjes toont. Als de vogels alleen om jou een plezier te doen een kieskeurig hapje nemen van de pinda’s die je hebt opgehangen. Als een duivenpaartje in de boom aan de overkant elke ochtend ongegeneerd zit te flirten. Als er mensen zomaar op terrassen koffie drinken, zonder dat er ergens een terrasverwarmer te bekennen is. Als de zon zo vrolijk schijnt dat je alleen maar naar buiten wilt, achter je computer vandaan. Als je je net de zorgeloze krekel in de fabel over de Krekel en de Mier voelt –
En misschien is het waar, misschien versla je de winter ook inderdaad, net zoals we de crisis gaan verslaan en het CPB. Dat kan best. Stranger things have happened. Maar het is ook mogelijk dat dat toch niet gebeurt, en dat die sneeuw en dat ijs toch echt nog op ons afkomen – ook al kun je dat op dit moment niet geloven.
In dat geval (en ook in elk ander geval) is het goed om dit nieuwjaarscadeau uit te pakken, het om en om in je handen rond te draaien en het van alle kanten te bekijken. Om het op je bureau te zetten waar je het steeds kunt zien, of op een mooi plekje in de huiskamer. En om dan af en toe te beseffen hoe bijzonder het is.
Voorjaar midden in de winter – zeg nou zelf: zo’n cadeau krijg je niet vaak, toch?